De Vakantiebus

Er zijn zo van die vakanties die nét iets meer avontuur brengen dan je gevraagd had. Onze roadtrip naar het noorden van Spanje was er zo eentje. We hadden alles netjes voorbereid: de route, de must visits, en zelfs een degelijke reisbijstandsverzekering mét extra opties voor overnachting en vervangwagen. Gelukkig maar, want zonder die verzekering was de zomer van 2025 niet alleen warm, maar ook peperduur geworden.

Van motorpech tot vliegtickets richting thuis

In totaal hadden we twee dossiers met motorpech. Het eerste begon nog relatief hoopvol: we kozen ervoor te wachten op een herstelling. Dat wachten duurde… tja, bijna 48 uur vooraleer we getakeld werden en in een hotel konden uitblazen. Twee dagen later kregen we ons voertuig terug – zonder dat men iets had gevonden. Opluchting! Dachten we.

Een paar uur later stonden we opnieuw stil, dit keer definitief in panne. De tweede keer kozen we eieren voor ons geld: we lieten ons naar België terugbrengen. Ons voertuig en het grootste deel van onze bagage (inclusief bibliotheekboeken) volgden — een maand later.

We waren blij dat we niet zelf voor al die kosten moesten opdraaien, maar eerlijk is eerlijk: de ervaring was niet bepaald vlekkeloos. Onze verzekering bewees zijn nut, maar ook zijn menselijke kant – met al zijn schoonheidsfoutjes.

Vijf dingen die onze wenkbrauwen deden fronsen:

• “We contacteren jullie terug” – ooit. Na een halve dag zonder nieuws begonnen we te vermoeden dat ze dat bedoelden in het jaar 2999.
• Tegenstrijdige informatie Afhankelijk van welke medewerker we aan de lijn kregen, leek het alsof we een andere dekking van de kosten hadden. Consistentie? Niet hun sterkste punt.
• Onze zoon, het meereizende ‘baby’tje’ Toen we de vliegtickets kregen, bleek onze 10-jarige als baby geboekt te zijn. Gelukkig zagen we dit op tijd! Onze kids hadden trouwens nog nooit gevlogen, dus zij waren wel supercontent eindelijk eens te vliegen.
• Volgens het systeem stonden we nog steeds op de plek waar we in panne vielen. Twee dagen nadat we al lang getakeld waren, meldde het dossier dat we nog steeds op de pechplek stonden. Hopelijk was er iemand anders blij met die denkbeeldige takelwagen.
• De taxirit naar huis – één plaatsje te weinig De terugrit werd geboekt voor één persoon in plaats van vijf. Iemand op schoot dan maar? Ik dacht het niet!

Vijf tips om met motorpech om te gaan:

Uiteraard leer je onderweg ook een paar dingen. Dus voor wie ooit in een vergelijkbare situatie belandt — hopelijk niet te vaak — hier onze vijf tips om rustig te blijven bij motorpech:

• Besef dat het enkel om materiële schade gaat. Iedereen is gezond en wel, en dat is écht een absolute zege. Alles wat kapot is, kan vervangen of gerepareerd worden. (Dat hoopten we toch!)
• Kies je ‘avontuur’-modus. Als je de optie kiest om de reis verder te zetten, zie het dan als een verrassingstrip die voor jou geboekt werd. Je weet niet waar je uitkomt, maar dat maakt het net een beetje spannend.
• Vraag duidelijkheid over je bewegingsvrijheid. Informeer hoe lang je op een bepaalde plek zal verblijven en wanneer je beschikbaar moet zijn aan het voertuig. Dat helpt enorm om frustratie te vermijden en je dagen zinvol in te vullen.
• Geniet van de kleine dingen. Een onverwachte picknickplek, een vriendelijke voorbijganger, of een versnapering terwijl je wacht — het zijn vaak die momenten die je bijblijven.
• Wees fier op de veerkracht van je kinderen. Onze kids verrasten ons met hun flexibiliteit. Terwijl wij probeerden het hoofd koel te houden, amuseerden zij zich met luisterverhalen en een metalen klimrek-achtig iets langs de snelweg. We waren blij dat we geen baby’s of peuters meer hadden 😅, maar trots op hoe ze ermee omgingen.
• Nog een extra bonustip: laat je verwarmen en troosten door het thuisfront. De lieve en bezorgde berichtjes deden deugd. En toen we thuiskwamen en zagen dat de frigo gevuld was met hapjes en mijn lievelingsgerecht (of toch één van de vele) door de allerliefste mama, dan voel je je supergeliefd ❤️.

Bij de tweede panne stonden we trouwens aan wat enkel als een “pipiplekje” langs de autosnelweg kon doorgaan — zonder toiletten, weliswaar. De kinderen luisterden naar luisterverhalen en lazen in de boeken van de bib, wij bakten tortilla’s op het gasvuurtje en kuisten de bus uit. (Spoiler Allert: die tortilla bleek meteen ook de laatste maaltijd te zijn die we in deze vakantiebus maakten.) We sorteerden zelfs al welke bagage mee naar huis kon en welke niet. Met zeven uur wachttijd hadden we daarvoor tijd genoeg! Achteraf bekeken hadden we gewoon geluk telkens op een plek te staan waar we nog een beetje bewegingsvrijheid hadden…

Onze conclusie: reisbijstand een absolute must

Zo’n reisbijstandsverzekering is een absolute must, maar geen wondermiddel. Ze bespaart je een fortuin, maar verwacht er geen vlekkeloze organisatie van. Uiteindelijk zijn het de momenten tussen de chaos die de reis memorabel maken.

Wel positief: onze verzekeringsmaatschappij was bereid om met ons in gesprek te gaan over hoe alles gelopen is. Tijdens dat gesprek werden ook een paar essentiële fouten toegegeven — onder andere het gebrek aan communicatie en het niet correct informeren over de mogelijkheden van een vervangwagen. Dat open gesprek gaf ons toch het gevoel dat ze bereid zijn om bij te leren en hun werking te verbeteren.

En wie weet… misschien lachen we er volgend jaar écht om.

Hebben jullie ook zo’n straf verhaal of ervaringen met reisbijstandsverzekering, we zijn benieuwd naar jullie verhalen!